 |
| Paul Signac: "The Red Buoy" |
"Ο ζωγράφος πρέπει να συνθέτει όπως ο μουσικός.
Με αρμονία χρωμάτων, όπως εκείνος με αρμονία των ήχων"
(Paul Signac)
 |
| "Paul Signac's portrait", G. Seurat |
Είναι γνωστός για την τεχνική του πουαντιγισμού όπου το χρώμα εφαρμόζεται με μικρές κουκκίδες συνθέτοντας την εικόνα οπτικά από απόσταση.
Ο Σινιάκ ενδιαφερόταν βαθιά για τη μουσική, ιδιαίτερα για τα έργα συνθετών όπως o Ρίχαρντ Βάγκνερ και ο Κλωντ Ντεμπισί.
Ο Σινιάκ ενδιαφερόταν βαθιά για τη μουσική, ιδιαίτερα για τα έργα συνθετών όπως o Ρίχαρντ Βάγκνερ και ο Κλωντ Ντεμπισί.
Αυτή η αγάπη για τη μουσική επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την προσέγγισή του στη ζωγραφική, οδηγώντας τον να εξερευνήσει την ενδιαφέρουσα σχέση μεταξύ μουσικής και χρώματος. Η προσέγγισή του συνδέεται με μουσικά στοιχεία, καθώς θεωρούσε τη ζωγραφική "οπτική μουσική".
Είχε εκφράσει την επιρροή της μουσικής στη χρωματική του αρμονία, θεωρώντας τις αντιθέσεις και τις "παλλόμενες" υφές των χρωμάτων αντίστοιχες με τον ρυθμό και την αρμονία στη μουσική.
Ο Σινιάκ ήταν λάτρης της θάλασσας και της ιστιοπλοΐας. Ήταν 16χρονος όταν απέκτησε το πρώτο σκάφος του, ένα κανό που ονόμασε "Manet Zola Wagner" από τα τρία είδωλά του στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και στη μουσική αντίστοιχα.
Απεικονίζει λιμάνια, ιστιοφόρα, ακτές και θαλασσινά τοπία, όπως στο έργο του "The Red Buoy- Η κόκκινη σημαδούρα", όπου απεικονίζει το λιμάνι του Σαιν‑Τροπέ.
Είχε εκφράσει την επιρροή της μουσικής στη χρωματική του αρμονία, θεωρώντας τις αντιθέσεις και τις "παλλόμενες" υφές των χρωμάτων αντίστοιχες με τον ρυθμό και την αρμονία στη μουσική.
Ο Σινιάκ ήταν λάτρης της θάλασσας και της ιστιοπλοΐας. Ήταν 16χρονος όταν απέκτησε το πρώτο σκάφος του, ένα κανό που ονόμασε "Manet Zola Wagner" από τα τρία είδωλά του στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και στη μουσική αντίστοιχα.
Απεικονίζει λιμάνια, ιστιοφόρα, ακτές και θαλασσινά τοπία, όπως στο έργο του "The Red Buoy- Η κόκκινη σημαδούρα", όπου απεικονίζει το λιμάνι του Σαιν‑Τροπέ.
Σχεδιασμένο με την τεχνική του πουαντιγισμού, αναδεικνύοντας την ισχύ του χρώματος και του φωτός, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ώριμης περιόδου του ζωγράφου.
Η σύνθεση καταλαμβάνεται κυρίως από τη θάλασσα σε φωτεινό μπλε, στην επιφάνεια της οποίας αντανακλώνται οι όψεις των σπιτιών σε ζεστές κίτρινες και πορτοκαλί αποχρώσεις. Στο προσκήνιο ξεχωρίζει μια έντονη κόκκινη σημαδούρα, που τραβά αμέσως το βλέμμα και προσδίδει ζωντάνια στο τοπίο. Ο Σινιάκ δημιουργεί μια ζωντανή, παλλόμενη επιφάνεια χρησιμοποιώντας τις μικρές χρωματικές κουκκίδες της τεχνικής του. Η αντίθεση ανάμεσα στο κόκκινο της σημαδούρας και το κυρίαρχο μπλε της θάλασσας εντείνει την οπτική ενέργεια του έργου.
Το έργο μεταφέρει τη γαλήνη της θαλάσσιας ζωής και συγχρόνως τη ζωντάνια του μεσογειακού φωτός. Η τοποθέτηση της σημαδούρας στο προσκήνιο, σε συνδυασμό με το παιχνίδι των υφών και των αντανακλάσεων, δημιουργεί μια σύνθεση που ισορροπεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην εικαστική "μελωδία" του χρώματος, δείχνοντας πώς η ζωγραφική μπορεί να γίνει μια μορφή οπτικής μουσικής, άποψη που ο Σινιάκ, ενστερνιζόταν.
Η μουσική της Αυστραλής συνθέτιδας Anne Cawrse χαρακτηρίζεται από λυρικές μελωδίες και μια απρόβλεπτα πολύχρωμη αρμονική παλέτα, με ιδιαίτερη έμφαση στην ερμηνεία λογοτεχνικών κειμένων και ζωγραφικών έργων.
Η σύνθεσή της "The Red Buoy - Η κόκκινη σημαδούρα" για σόλο πιάνο εμπνέεται από τον ομότιτλο πίνακα του Paul Signac, τον οποίο πρωτοείδε και παρατήρησε στην Πινακοθήκη της γενέτειράς της, Αδελαΐδας.
Η ταλαντούχα δημιουργός αποτυπώνει μέσα από χρωματική ηχητική υφή και απαλές, διακριτικές αρμονίες στο πιάνο μια αίσθηση φωτός και χρώματος, σαν "ηχητικές" κουκκίδες πουαντιγισμού. Η μελωδική γραμμή χτίζεται με μικρά, επαναλαμβανόμενα μοτίβα που μεταμορφώνονται, όπως κύματα στο νερό ή ιστιοφόρα πάνω στην κινούμενη επιφάνεια. Η μουσική αντανακλά τις αντιθέσεις φωτός και σκιάς του πίνακα, ενισχυμένες από τη δυναμική του ήχου. Η κόκκινη σημαδούρα κυριαρχεί και στο μουσικό πεδίο μέσω ενός επίμονου, εξέχοντος θέματος, ενώ στο τέλος η μουσική σβήνει σταδιακά, αφήνοντας την αίσθηση ενός σταθερού φωτός, σαν νερό που ηρεμεί μετά το πέρασμα ενός σκάφους.
Το έργο μεταφέρει τη γαλήνη της θαλάσσιας ζωής και συγχρόνως τη ζωντάνια του μεσογειακού φωτός. Η τοποθέτηση της σημαδούρας στο προσκήνιο, σε συνδυασμό με το παιχνίδι των υφών και των αντανακλάσεων, δημιουργεί μια σύνθεση που ισορροπεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην εικαστική "μελωδία" του χρώματος, δείχνοντας πώς η ζωγραφική μπορεί να γίνει μια μορφή οπτικής μουσικής, άποψη που ο Σινιάκ, ενστερνιζόταν.
Η μουσική της Αυστραλής συνθέτιδας Anne Cawrse χαρακτηρίζεται από λυρικές μελωδίες και μια απρόβλεπτα πολύχρωμη αρμονική παλέτα, με ιδιαίτερη έμφαση στην ερμηνεία λογοτεχνικών κειμένων και ζωγραφικών έργων.
Η ταλαντούχα δημιουργός αποτυπώνει μέσα από χρωματική ηχητική υφή και απαλές, διακριτικές αρμονίες στο πιάνο μια αίσθηση φωτός και χρώματος, σαν "ηχητικές" κουκκίδες πουαντιγισμού. Η μελωδική γραμμή χτίζεται με μικρά, επαναλαμβανόμενα μοτίβα που μεταμορφώνονται, όπως κύματα στο νερό ή ιστιοφόρα πάνω στην κινούμενη επιφάνεια. Η μουσική αντανακλά τις αντιθέσεις φωτός και σκιάς του πίνακα, ενισχυμένες από τη δυναμική του ήχου. Η κόκκινη σημαδούρα κυριαρχεί και στο μουσικό πεδίο μέσω ενός επίμονου, εξέχοντος θέματος, ενώ στο τέλος η μουσική σβήνει σταδιακά, αφήνοντας την αίσθηση ενός σταθερού φωτός, σαν νερό που ηρεμεί μετά το πέρασμα ενός σκάφους.
Anne Cawrse: "The Red Buoy after Paul Signac"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου