Βράδυ Ανάστασης ...

 

"Βράδυ Ανάστασης", Ουμβέρτος Αργυρός
(από: attikanet.blogspot)

[...]

Τι ώρα πηγαίναμε στην εκκλησία τότε;
Κάποτε δεν κοιμόμασταν, περιμένοντας,
ή μας έπιανε ύπνος ελαφρύς
και ξυπνούσαμε καλοδιάθετοι,
με τις πρώτες καμπάνες.
[...]
Πόσο ήταν ωραία, τότε…
Στεκόμασταν στον αυλόγυρο,
γεμάτον κόσμο ελεύθερο. Γελούσαν,
μιλούσαν οι άνθρωποι.

(Ζωή Καρέλλη: "Πριν την Ανάσταση, απόσπασμα")

Αχ!Πόσο ωραία ήτανε, τότε… Τότε που άπλετη η χαρά της Αναστάσιμης Γιορτής καθρεφτιζόταν στις μορφές των ανθρώπων!
Όλες, λουσμένες στο φως των λαμπάδων, όπως ακριβώς τις αποτυπώνει ο Ουμβέρτος Αργυρός στο έργο του: "Βράδυ Ανάστασης".

Βράδυ Ανάστασης σε κάποιο ελληνικό χωριό... Μνήμες του τόπου μας με έθιμα της Χριστιανοσύνης, ωραία..., που ζωντανεύουν και πλημμυρίζουν στην ψυχή μας,  Φως!Άπλετο Φως!!

Ο ζωγράφος μας ανήκει στους τελευταίους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου.  Οι πίνακές του διακρίνονται για τη λυρική διάθεση με ιμπρεσιονιστικές πινελιές. 

Aνάμεσα στο πλήθος των έργων του  Βενετσιάνου κοκκινοχαίτη παπά, Αντόνιο Βιβάλντι συγκαταλέγονται και αρκετές σπουδαίες θρησκευτικες συνθέσεις.
Τι σόι παπας θα ήταν -θα μου πείτε- αν δεν δεν έγραφε εκκλησιαστικά έργα;
Σωστό κι αυτό...
Δυο απ' αυτά είναι "Credo", βασισμένα δηλαδή στο "Πιστεύω εις ένα Θεό, κλπ"...
Εκείνο με τον αριθμό "591 σε μι ελ." δομείται σε 4 κινήσεις με την τελευταία να' ναι εμπνευσμένη από τους στίχους, που αναφέρονται στην Ανάσταση:

"Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς .

Και ανελθόντα εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον, εκ δεξιών του Πατρός. 

Και πάλιν ερχόμενον μετα δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, 

ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος"

Γράφτηκε για το γυναικείο μουσικό σύνολο του Ospedalle della Pietà, το ορφανοτροφείο στη Βενετία για εγκαταλειμμένα παιδιά, στο οποίο ο Βιβάλντι  δίδασκε και διηύθυνε.
Η σύνθεση λοιπόν, είναι αποκλειστικά σχεδιασμένη για γυναικεία χορωδία και έγχορδα.
Σε ομοφωνικό στιλ ξεχωρίζει για τα γρήγορα, ενθουσιώδη μοτίβα των βιολιών, που παραπέμπουν στο δέος, την κατάπληξη, την εσωτερική χαρά και αναταραχή από το πρωτόγνωρο και θαυμαστό γεγονός της Ανάστασης!

(Στο τελικό "Αμήν" ακούστε μια σύντομη, πλην εκρηκτική φούγκα)

Απολαμβάνουμε λίγη ακόμη μουσική της Δύσης γιατί σε λίγο θ' αφεθούμε  στον υμνογραφικό πλούτο της  Ορθοδοξίας, που δημιουργεί εκτός από κατάνυξη, δέος αισθήματα θάμβους και ευλάβειας:

"Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας

και τοις εν τοις μνήμασι  ζωήν χαρισάμενος"

Vivaldi ‐ Resurrexit: