Έξι λαϊκές ζωγραφιές με το χρωστήρα του Γιάννη Μόραλη...

 

"Δεν πρέπει να ερμηνεύουμε τα πράγματα, γιατί τα στενεύουμε"..."Θέλω τα έργα μου να είναι όπως και εγώ, ελεύθερα", έλεγε...


Γεννήθηκε σαν σήμερα 23 του Απριλιού του 1916 στην όμορφη Άρτα.

Ο Γιάννης Μόραλης ασχολήθηκε και με το θέατρο.
Υποστήριζε ότι ο σκηνογράφος οφείλει να σχεδιάζει και τα σκηνικά και τα κοστούμια για να έχουν ένα ενιαίο ύφος και να μη φέρνουν σύγχυση στο θεατή. Με λιτότητα, λειτουργικότητα, καθαρά χρώματα, αίσθηση του μέτρου, ελευθερία των εκφραστικών μέσων.

Το 1951 συνεργάστηκε με το Μάνο Χατζιδάκι στο χορόδραμα: "Έξι λαϊκές ζωγραφιές", μια χορευτική παράσταση από τη Ραλλού Μάνου σε μουσική μεταγραφή 6 ρεμπέτικων τραγουδιών για πιάνο.

Κάνει τα κοστούμια, τα σκηνικά και επιμελείται και το εξώφυλλο του δίσκου.
Στη σκηνογραφία του συνδύασε παραδοσιακά με σύγχρονα στοιχεία, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην εικαστική και σκηνική δημιουργία. Χρησιμοποίησε απλά πανό με εικόνες από νεοκλασικά αρχοντικά από τη μια και τη θάλασσα από την άλλη.

Για τα κοστούμια ο Μόραλης δημιούργησε δύο τύπους, το λαϊκό άνδρα και τη λαϊκή γυναίκα, απλοποιώντας και τυποποιώντας τις φιγούρες του.


"Ο Μόραλης ήταν αποκαλυπτικός ως προς το περιεχόμενο του έργου μου, έτσι που κι εγώ ο ίδιος να το ανακαλύπτω μέσ’ από τη ζωγραφική του",

θα πει ο Μάνος Χατζιδάκις...

Και συνεχίζει σχετικά με το "Εξι λαϊκές ζωγραφιές":

"Ζεϊμπέκικα, χασάπικα, συννεφιασμένες Κυριακές, παλικάρια και κοπέλες[...]
Όλοι οι άντρες και οι γυναίκες φοράνε περούκες κι ο Μόραλης ενθουσιασμένος μας εξηγεί την σημασία της εκφραστικής τυποποίησης των χορευτών. Προς το κόκκινο οι άντρες, κάτασπρες οι γυναίκες με χρωματιστές φορεσιές σ΄ ένα σκηνικό που μόνο του δημιουργεί μια ολοκληρωμένη ποιητική ατμόσφαιρα, κινούνται αυστηρά πάνω στους δοσμένους ρυθμούς. 
Οι άντρες μαθαίνουν να χορεύουν ακίνητοι, οι γυναίκες μαθαίνουν να μην είναι ελκυστικές κι όλοι μαζί συνθέτουν πίνακες με βαθιές ιδέες και χορευτική αλήθεια. (manoshadjidakis.gr/)



Πραγματικά,  "ολοκληρωμένοι" δημιουργοί!
Καλλιτέχνες που έβλεπαν και αντιμετώπιζαν την Τέχνη ως ολότητα...Δημιουργούσαν αισθητικά πρότυπα προωθώντας τη σύμπραξη εικαστικών, μουσικής, λόγου και κίνησης, όπου υπήρχε ως μονάδα αναπόσπαστη.
Τόσο δυσεύρετοι, σήμερα...

Το Μπαλέτο είναι βασισμένο στα παρακάτω 6 ρεμπέτικα τραγούδια:

1. Συννεφιασμένη Κυριακή

2. Κουράστηκα να σ' αποκτήσω

3. Ψιλή βροχούλα έπιασε

4. Τράβα την άμαξα

5. Πάμε στο μπαξέ τσιφλίκι

6. Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι

Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr