Τρεις Παίδες εν Καμίνω: Από τη Βίβλο στη μουσική του Μπρίτεν...

"Τρεις Παίδες εν Καμίνω", Toros de Roslin

Σήμερα, 17 Δεκεμβρίου τιμώνται οι Προστάτες του Πυροσβεστικού Σώματος, Αγιοι Τρείς Παίδες εν Καμίνω. 

Πρόκειται για τρία Εβραιόπουλα βασιλικής καταγωγής, τον Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, που ζούσαν στα Ιεροσόλυμα. 

Όταν η πόλη τους κατακτήθηκε από τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα Β΄ της Βαβυλώνας τα τρία παιδιά οδηγήθηκαν αιχμάλωτα μαζί με τον φίλο τους Δανιήλ, που αργότερα έγινε προφήτης. Στη Βαβυλώνα ξεχώρισαν για τη σοφία και την αρετή τους, και ο βασιλιάς τους ανέθεσε θέσεις υψηλής ευθύνης στην αυλή του.
Όταν όμως αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα του βασιλιά, ο Ναβουχοδονόσορ εξοργίστηκε και διέταξε να τους ρίξουν σε έναν καμίνι που φλεγόταν ασταμάτητα. Τότε εμφανίστηκε άγγελος του Κυρίου, καλύπτοντάς τους με τα φτερά του και μετατρέποντας τη φωτιά σε δροσιά, σώζοντάς τους από βέβαιο θάνατο.
Εντυπωσιασμένος από το θαύμα, ο βασιλιάς αναγνώρισε τη δύναμη του Θεού των Ιουδαίων και τους άφησε ελεύθερους. Από εκείνη τη στιγμή οι τρεις παίδες έζησαν ειρηνικά, ενώ η ιστορία τους έγινε σύμβολο πίστης και αφοσίωσης.

Η Πυροσβεστική Οικογένεια τιμά τους "Τρεις Παίδες εν Καμίνω" ως τους ακοίμητους προστάτες της, οι οποίοι μεσιτεύουν στον Ύψιστο για την ασφάλειά μας στη δύσκολη μάχη με τις φλόγες...

Στη διπλανή εικόνα βλέπουμε απεικόνιση της βιβλικής ιστορίας από τον Φραντς Γιόζεφ Χέρμαν στο Ναό του Αγίου Παγκρατίου στο Βίγκενσμπαχ της Γερμανίας. Ο καλλιτέχνης αποτυπώνει το Ναβουχοδονόσορα αριστερά, να παρακολουθεί τους τρεις νέους μέσα στο φλεγόμενο καμίνι και τον Άγγελο στα δεξιά, ενώ το γιγάντιο άγαλμα του βασιλιά υψώνεται στο κέντρο...

Βασισμένο στη βιβλική ιστορία των "Τριών Παίδων εν Καμίνω" όπως αυτή αναφέρεται στο Βιβλίο του Δανιήλ είναι το μουσικό δράμα του Μπέντζαμιν Μπρίτεν, "The Burning Fiery Furnace - H Πύρινη Κάμινος, op. 77" σε λιμπρέτο του Γουίλιαμ Πλόμερ. 

Το έργο αποτελεί τη δεύτερη από τις τρεις Παραβολές για Εκκλησιαστικές Παραστάσεις του συνθέτη. Το έργο συνδυάζει τη θρησκευτική αφήγηση με δραματική μουσική έκφραση, προβάλλοντας θέματα πίστης, θάρρους και θεϊκής προστασίας μέσα από τη χορωδιακή γραφή και την εκφραστική ορχηστρική συνοδεία. 

Η πρεμιέρα του δόθηκε το 1966 στην εκκλησία του Αγίου Βαρθολομαίου στο Όρφορντ του Σάφολκ από την Αγγλική Όπερα και προκάλεσε ενθουσιασμό για την πνευματική και καλλιτεχνική δύναμη της μουσικής του Μπρίτεν.

Η σύνθεση ξεχωρίζει για τη λιτή αλλά εκφραστική ορχηστρική γλώσσα της, τη σαφή δραματική ανάπτυξη και την ικανότητά της να μεταφέρει το ηθικό και πνευματικό μήνυμα της ιστορίας με έντονη συγκίνηση. Η χορωδιακή γραφή αξιοποιεί αντιθέσεις μεταξύ ανδρικών, γυναικείων και παιδικών φωνών, δημιουργώντας δυναμικές κορυφώσεις, ενώ η ορχηστρική υποστήριξη, με πνευστά, έγχορδα και κρουστά, προσθέτει λεπτές χρωματικές αποχρώσεις και εντείνει την αίσθηση του κινδύνου και της θεϊκής προστασίας. Το έργο κινείται ανάμεσα σε λιτές, μελωδικές φράσεις και πολυφωνικά, δραματικά σημεία, επιτρέποντας στον ακροατή να βιώσει το θάρρος των Τριών Παίδων, την ένταση της φωτιάς και την παρηγορητική παρουσία του Αγγέλου, προσφέροντας μια έντονα συγκινησιακή και πνευματική εμπειρία.

Τοιχογραφία από Ρωμαϊκή Κατακόμβη

Η λογοτεχνική έμπνευση του Μπρίτεν αντλείται από την παράδοση των μεσαιωνικών μυστηριωδών έργων, όπου οι βιβλικές ιστορίες δραματοποιούνταν ως συμβολικές αναπαραστάσεις πτυχών της χριστιανικής πίστης. Επιπλέον, ο συνθέτης ενσωματώνει επιρροές από το ιαπωνικό Θέατρο Nο, τα ηχοχρώματα της μουσικής της Άπω Ανατολής, τον ελεύθερο ρυθμό και τις μελωδικές γραμμές του χριστιανικού απλού τραγουδιού, καθώς και στοιχεία από τις προχριστιανικές αποκαλυπτικές εβραϊκές γραφές. Αντί να χρησιμοποιεί λαϊτμοτίφ με βαγκνερικό τρόπο, ο Μπρίτεν αποτυπώνει τη διάθεση και τους χαρακτήρες της αφήγησης μέσω αντιθέσεων ηχηροτήτων και υφών, δημιουργώντας μια τεταμένη ακολουθία ήχων που θυμίζει την "κρουστή" ατμόσφαιρα της ορχήστρας γκαμελάν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η χρήση ασυνήθιστων οργάνων στην ορχήστρα του, όπως άλτο τρομπόνι, βαβυλωνιακό τύμπανο και ένα λύρα-μεταλλόφωνο.

Britten: "The Burning Fiery Furnace, op.77":