Διομήδης Κομνηνός...."Μακάριοι αυτοί, που πέθαναν για μια ...ιδέα"...

 

Τάσσος: "Ο Διομήδης Κομνηνός στην Άσφαλτο – 16 Νοεμβρίου 1973"
(από: sotiriougiannis)

"Στο Διομήδη Κομνηνό"

"Μεταξύ των φονευθέντων, είναι ο Διομήδης Κομνηνός, ετών 17, με βεβαρυμένον παρελθόν".

Εφημερίδες - από επίσημη ανακοίνωση

Βεβαίως,

είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης.

Πέντε χρονών, στους ώμους του πατέρα του

φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο,

δέκα χρονών, ξυπόλυτος,

με μια φέτα ψωμί στην τσέπη,

βάδιζε στην πορεία της ειρήνης,

στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία.

Στα δέκα επτά

μ' ένα πλακάτ στο χέρι:

ψωμί - παιδεία - ελευθερία.

(Δημήτρης Ραβανής-Ρέντης)

Τo πρώτo θύμα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν ο 17χρονος σπουδαστής, Διομήδης Κομνηνός, ο οποίος με διάθεση αυτοθυσίας ήρθε κείνες τις μέρες να βοηθήσει ως τραυματιοφορέας στο Πολυτεχνείο.
Το βράδυ της 16ης Νοέμβρη γαζώθηκε από σφαίρες κατά τη διάρκεια μεταφοράς. Έπεσε νεκρός λίγα μέτρα έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου....
Ο πατέρας του τού είχε εμφυσήσει την πίστη στα ιδανικά και την αξία του αγώνα γι' αυτά. Κάθε μέρα που έφευγε για το Πολυτεχνείο μαζί με την ευχή του του έλεγε: "Κοίτα να γυρίσεις γερός"...

Αναφορά στο πρώτο θύμα κάνει ο καλλιτέχνης μας Τάσσος Αλεβίζος σε μια από τις ξυλογραφίες του με θέματα  το Πολυτεχνείο. Τιτλοφορείται: "Ο Διομήδης Κομνηνός στην Άσφαλτο – 16 Νοεμβρίου 1973" και τη βλέπουμε παραπάνω.

Ζοφερού χαρακτήρα είναι και το μουσικό  έργο που επιλέγω λόγω της ημέρας.

Ο Φραντς Λιστ γράφει την πρώτη Ωδή από την προγραμματικής έμπνευσης σύνθεσή του: "Τρεις Νεκρικές Ωδές" συντετριμμένος από το θάνατο του γιου του, Ντάνιελ. 

Επιγράφεται "Les Morts" και είναι εμπνευσμένη από το ομώνυμο ποίημα του  Hugues-Félicité Robert de Lamennais.
Γράφτηκε το 1860 για ορχήστρα και ανδρική χορωδία. Στην παρτιτούρα είναι γραμμένοι οι στίχοι του Λαμεναί οι οποίοι απαγγέλλονται στην αρχή του έργου από αφηγητή:

"Έζησαν κι αυτοί σ'αυτή τη γη.

Πέρασαν κάτω στο ποτάμι του χρόνου. 

Η φωνή τους ακούστηκε  στις όχθες του κι ύστερα σιώπησαν. Πού είναι τώρα; Ποιος ξέρει; 

Μακάριοι αυτοί, που πέθαναν για μια ...(ιδέα)"

Η σύνθεση ξεκινά στη μι ελάσσονα και ολοκληρώνεται στη Μι μείζονα, υπογραμμίζοντας τη διάθεση του δημιουργού να αποτυπώσει την πένθιμη ατμόσφαιρα και συγχρόνως το όραμα και την ελπίδα.

Liszt: "Trois Odes funèbres - Mov.1: Les morts":

H πιανιστική μεταγραφή του: